تاریخ انتشار: 1397 آبان
مادر ترزای ایران را می شناسید؟!
پروانه وثوق در اسفند ۱۳۱۴ به دنیا آمد. او مدرک پزشکی عمومی خود را از دانشکده علوم پزشکی تهران گرفت و دوره های تخصصی و فوق تخصصی در خون و سرطان شناسی را در دانشگاه‌های کمبریج، ماساچوست و ایلینوی پشت سرگذاشته و سپس دوره تکمیلی پزشکی را در دانشگاه واشنگتن به پایان رساند.
وثوق پس از اتمام تحصیل به ایران بازگشت و در ۱۳۵۰ در «مرکز آموزشی درمانی حضرت علی‌اصغر» تهران آغاز به کار کرد. سپس پروانه وثوق بخش خون شناسی و سرطان شناسی این بیمارستان را راه‌اندازی کرد. او از ابتدای تأسیس مؤسسه «محک» (در سال ۱۳۷۰)، با این مرکز همکاری می کرد و از آغاز فعالیت بیمارستان فوق تخصصی سرطان کودکان محک در سال ۱۳۸۶ به صورت داوطلبانه سرپرستی تیم پزشکی این بیمارستان را هم بر عهده داشت. از این بانوی پر آوازه بیش از ۱۰۰ عنوان کتاب و مقاله در زمینه بیماری های خون و سرطان کودکان منتشر شده که هر کدام از آنها در نوع خود جهان پزشکی را متحول کرده است. وثوق موفق شده است که کودکان سرطانی بسیاری را در سراسر جهان درمان کرده و سلامتی را به آنان بازگرداند.
فرشته نجات کودکان سرطانی ایران، فوق تخصص خون و آنکولوژی و رییس هیأت امنای محک در تمام دوران همکاری با موسسه محک، به صورت داوطلبانه و بدون دریافت هیچ کارانه ای در این حوزه فعالیت می کرد. او با مهربانی بی وصف خدمت رسانی به کودکان مبتلا به سرطان را لذت زندگی خود می دانست و در انجمن های تخصصی بین المللی زیادی (انجمن بین المللی سرطان اطفال، اتحادیه بین المللی کنترل سرطان، شبکه بین المللی تحقیق و درمان سرطان، اتحادیه سرطان کودکان خاورمیانه، و...) حضور موثر داشته است. همچنین ریاست بُرد فوق تخصصی خون و سرطان کودکان و عضویت در فرهنگستان علوم پزشکی ایران هم از دیگر فعالیت های او بوده است. وی تا آخرین روزهای عمر خود، علاوه بر ریاست هیات امنای موسسه خیریه حمایت از كودكان مبتلا به سرطان (محك) به امر تعلیم و تربیت دانشجویان پزشكی و نیز درمان كودكان مبتلا به سرطان اشتغال داشت.
یک دل نوشته درباره دکتر وثوق
فاطمه خالقی مدیر و صاحب امتیاز سایت زنان توانمند، سال ها قبل در مطلبی که نوشته است، پروانه وثوق را مادر ترزای ایران نامید: «آنها که سال ها پیش صبح خیلی زود از خیابان ظفر می گذشتند، خانم مسنی را می دیدند که با فولکس قورباغه ای به سمت بیمارستان علی اصغر می رفت. زنی ساده پوش و زلال که برای من نماد همیشگی عشق ورزی بی دریغ محسوب می شود. پروفسور پروانه وثوق تنها پروفسور بیماری های خون کودکان در ایران بود ... استاد هیچگاه ازدواج نکرده است. شاید او همچون مادر ترزا زمانی بر سر دو راهه زندگی و عشق ایستاده و عشق را برگزیده باشد. سال ها قبل زمانی که شنیدم استاد تاکنون حتی یک ریال کارانه بیمارستانی دریافت نکرده، ساعت ها بغض در گلویم نشسته بود. تمام درآمد یک پزشک از کارانه بیمارستان تأمین می شود و او از این گذشته است تا فشاری بر کودکان و خانواده ها نیاید. پروفسور پروانه وثوق هم اکنون رئیس هیات امنا، سرپرست تیم پزشکان و یکی از بانیان بیمارستان فوق تخصصی سرطان کودکان تهران (محک) است. همکارانش می گفتند: بارها به ایشان پیشنهاد شده که برای مشاغل تحقیقاتی در ازای دریافت حقوق هنگفت و امکانات دیگر ساکن کشورهای اروپایی و آمریکایی شود. ولی او خدمت رایگان به کودکان سرطانی وطنش را انتخاب کرده است. زمانی به پروفسور وثوق گفتم، دیدارتان حسرت نادیدن مادر ترزا را برایم بی رنگ می کند. نمی دانم که شما را مادر ترزای ایران بنامم یا مادر ترزا را پروانه وثوق هند؟! صد حیف امروز که برای این مطلب در این صفحه در دنیای مجازی به دنبال عکس پروفسور وثوق می گشتم، هرچه بیشتر نامش را جست و جو می کردم کمتر می یافتم. دنیای مجازی هم خالی از عشق های واقعی می شود.....».
پروفسور پروانه وثوق، سحرگاه دوشنبه ۳۰ اردیبهشت ۱۳۹۲ پس از یک دوره بیماری، در سن ۷۸ سالگی درگذشت ولی بال های گشوده او همیشه روی سر جهان کودکان سرطانی ایران گشوده است.