تغییر فرصت زندگی کردن است

بهار را به خاطر بیاورید؛ سبزی برگ هایش... گل های زرد و قرمزش... دشت های انبوه از رنگش... که تا تابستان برسد همه سبزی ها جانشان را تقدیم زردی ها می کنند. حالا بیایید فکر کنیم که اگر این بهار به تابستان نمی رسید چه؟! اگر جهان ما فصل هایی نداشت که دل خوش کنیم به تغییرشان چه؟! اگر باور دارید که طبیعت بهترین الگوی دنیاست، زمان تغییر برای ما هم از راه رسیده است.

می دانم که حتی شنیدن کلمه تغییر قلبتان را به تپش محکم تری می اندازد و فکر می کنید: «حالا؟! توی این سن و سال؟! من دیگه تغییر نمی کنم!». نه از تغییر بنیادین نظام فکری و احساسی شما آن هم در سنینی که شکل ظرفی که باید را گرفته اید، حرف نمی زنیم. از رنگی به رنگ دیگر درآمدن، از تغییر مدل لباسی که همیشه می پوشیدید، از رفتن و تجربه کردن جهانی دیگر در یک تفریحِ تازه و از همه جور تغییری حرف می زنیم که حال دلتان را خوش می کند. باور کنید یا نه، نگرش ما به زندگی یعنی همه چیز! برای همین است که اگر دلتان روزگار خوشی را نمی گذراند یا اگر سرتان گیج می رود از این که همه چیز عادی شده است، باید به تغییر فکر کنید.

نخستین گام برای ورود به دنیای جدید تغییر، تحول است. تحول آنجاست که نیاز تغییر در تو به دنیا می آید و کمی بعدتر جایش را به اشتیاقِ تغییر می دهد. آن وقت هورمون ها هیجان و انگیزه ترشح می کنند و چیزی در زیر پوستتان رنگ و لعابِ تازه می گیرد. تحول آن زمانی شکل می گیرد که بعد از یک روز کاری وقتی در راه خانه، از پشت شیشه ماشین، خیابان ها را نگاه می کنی، کسی در یک سمت مغزت می پرسد: «خب ... که چی؟» و آن وقت دانه های پر رنگ اشتیاق، زیر خاکِ ذهنتان می رود و جوانه های تغییر شکل می گیرند. همین که جوانه ها از روی سرتان بالا بیایند، باور تغییر شما را به جهان زیباتری هدایت می کند.

فردا صبح که از خواب بیدار می شوید، لباس ساده روز قبل را نگاه می کنید و با باوری از تغییر، رنگ دیگری می پوشید. ظهر از خودتان یک عکس تازه می گیرید و عصر وقت برگشتن به خانه به جای آن مسیر همیشگی، مسیرتان را دورتر می کنید تا پیاده روی را در راه تازه تری ادامه دهید. شب در خانه برای خوش گذرانی آخر هفته تصمیم متفاوت تری می گیرید و دنیایی از فرصت های زندگی کردن به شما روی می آورد.

تمام قصه این است که راه رفتن روی یک خط، آن هم برای همیشه، جز این که من و شما را سرگردان تکرارهایِ بی پاسخ کند، هیچ ندارد در خودش. چراکه تغییر وابسته یادگیری است؛ یادگیری شما را منعطف می کند و روز به روز کیفیت تغییر در ذهن شما بزرگ تر و با اهمیت تر می شود. آن وقت است که می توانیم یک روز دوباره کنار هم بنشینیم و از تغییرات بنیادین هم حرف بزنیم.